"Legends of Tomorrow" (1×16): Wreszcie…

Nie oszukujmy się – debiutancki sezon "Legends of Tomorrow" był po prostu słaby. Przez te kilkanaście tygodni otrzymaliśmy może jeden dobry odcinek, choć nie wiem, czy "Destiny" nie było udane tylko dlatego, że akurat w czasie tej godziny dużo rzeczy zwyczajnie wyleciało w powietrze.

Podstawowym problemem tego sezonu, poza rażącą niekonsekwencją twórców i słabością poszczególnych scenariuszy, było niestety to, iż Vandal Savage (Casper Crump) nigdy nie stał się jakoś szczególnie interesującym przeciwnikiem. Co więcej, los Hawkgirl (Ciara Renée) i Hawkmana (Falk Hentschel) bardzo szybko przestał ciekawić czy obchodzić. Gdyby było inaczej, może łatwiej dałoby się przymknąć oko na cześć idiotyzmów, a także potknięć, jakie przytrafiały się naszym bohaterom.

Na szczęście "Legendary" jest ostatnim aktem wielkiego polowania na nieśmiertelnego wandala zwanego Vandalem – przepraszam, nie mogłem się powstrzymać. Od początku było też raczej oczywiste, że Savage tego odcinka nie przeżyje. Przy okazji Rip Hunter (Arthur Darvill) znowu postanowił wszystkich porzucić – nawet dwa razy, a i wreszcie poinformowano Sarę (Caity Lotz) o śmierci Laurel w "Arrow". W międzyczasie nie zwracano także uwagi na zgony przypadkowych i czasem niewinnych osób, bawiono się niesterylnymi igłami oraz spacyfikowano niewielki oddział nazistów, bo przecież jakżeby inaczej. Ostatecznie Savage'a zabito tutaj aż trzy razy, a na sam koniec, tuż po tym, jak skrzydlaty duet odleciał w stronę zachodzącego słońca lub swojego gniazdka, przed nami pojawił się niejaki Rex Tyler (Patrick J. Adams) prosto z Justice Society of America. Tak oto zapowiedziano nowy, oby lepszy, rozdział w życiu bohaterów i całego serialu.

Moglibyśmy teraz roztrząsać czy ostatni z planów Savage'a miał jakikolwiek sens lub czy nawet owo skuteczne pozbycie się go ze świata było dostatecznie spektakularne. Kłopot w tym, że w zasadzie nie możemy, bo tak tutaj, jak i w poprzednich odcinkach rzadko kiedy owe plany i motywacje bohaterów, przepraszam za określenie, trzymały się kupy. Przykładowo w "Legendary" dopilnowano, aby ta nieco bardziej heroiczna część obsady z uśmiechem na ustach dokonywała aktów niezbyt heroicznych. Komfortowo czuli się oni tutaj z morderstwem, a nawet spalenie kogoś żywcem zwyczajnie ich nie wzruszało – patrz radosna mina Raya Palmera (Brandon Routh) w Central City w roku 2016.

Równocześnie w finałowym odcinku 1. sezonu "Legends of Tomorrow" dostarczyło odpowiedniej dawki akcji, przyzwoitych sekwencji walk, paru scen dobrych i kilku bardzo, bardzo durnych – patrz Ray Palmer, Central City, zresztą już wiecie… Do udanych momentów zaliczyć można np. spotkanie "naszego" Micka (Dominic Purcell) ze Snartem (Wentworth Miller) z roku 2013 – ta scena świetnie pokazała, jak wiele przeszedł Heat Wave od momentu, kiedy po raz pierwszy zagościł na pokładzie Waveridera. Świetnie wypadła również chwila, w której Quentin (Paul Blackthorne) stara się przekazać Sarze, co się stało z jej siostrą. Ów moment tylko utwierdził mnie w przekonaniu, że po tych paru latach, nawet samą obecnością w tle, Quentin Lance budzi niezwykłe pokłady sympatii.

Ostatecznie to, co najlepiej określa ten finał to słowo: średni. Nie był to najgorszy odcinek tego sezonu, daleko też było do tego najlepszego. W żaden sposób "Legendary" nie wpłynęło na negatywną w sumie ocenę całego sezonu, ale też jej nie obniżyło.

Mam nadzieję, że zmiany, które mamy zobaczyć jesienią wyjdą produkcji the CW na korzyść – choć nie wiem, czy na obecnym etapie powinienem się łudzić. Może więc zamiast próby uzasadnienia nierealnych oczekiwań, drobna prośba. Czy kiedy już w "Arrow" twórcom znudzi się pastwienie się nad Quentinem, nie dałoby się go przeszczepić na jakiś czas do "Legends of Tomorrow"? Przynajmniej chłopina zobaczyłby trochę świata…