"Casual" (2×01-02): Pochwała naturalności

Ogromną frajdę sprawił mi debiutancki sezon "Casual". Komedia czy może raczej komediodramat wymyślony przez Zandera Lehmanna bardzo sprawnie poruszał się między zabawnymi momentami, a tymi przykrymi lub dziwnymi. Przy okazji też wykorzystano w pełni mnóstwo dobrze napisanego materiału, a i okazało się, że obsadzając w głównych rolach Michaelę Watkins, Tarę Lynne Barr i Tommy'ego Deweya, odpowiedzialni za casting wręcz wzorowo wykonali swoją robotę. Niezależnie od tego, co robiły grane przez tych troje postacie, człowieka zwyczajnie obchodził ich los – nawet kiedy podejmowali bardzo, bardzo wątpliwe decyzje.

Na początku 2. sezonu spotykamy naszych bohaterów w przeddzień rozpoczęcia nowego roku szkolnego. Już mniej więcej w połowie pierwszego z odcinków jest się po prostu zadowolonym, że nic aż tak znacząco się nie zmieniło. Zarówno w otwierającym sezon "Phase 3", jak i w kolejnym zatytułowanym "Trivial Pursuit" cała ta swobodność, za która tak można polubić serial Hulu, wciąż jest obecna.

W tych dwóch odcinkach głównie zarysowywano, co też czeka naszych bohaterów w najbliższych tygodniach. W przypadku Valerie (Michaela Watkins) z jednej strony stosunkowo dużo miejsca poświęcono m.in. jej problemom związanym z osobą, która zaczęła wynajmować przestrzeń obok jej gabinetu oraz samotnością, brakiem przyjaciół i standardowym zamartwianiem się Aleksem czy Laurą. W przypadku Aleksa (Tommy Dewey) przez większość czasu obserwowaliśmy go zachowującego się jak nie on. Niby stara się pozbierać do kupy, a jednak przez większość czasu rzuca się w wir różnych zajęć i ucieka od własnego życia. Z kolei Laurze (Tara Lynne Barr) pozostało wykombinowanie, czego właściwie chce, a zaczyna się to od zmiany szkoły czy też formy edukacji. Pozostanie w poprzedniej placówce edukacyjnej raczej nie wchodziło w grę – seksskandale prędko nie zostają zapomniane.

Na styku tych trzech stosunkowo klarownych wątków tradycyjnie czeka na nas wiele cudownych momentów. Dialogi w "Casual" wciąż są świetne. Pacjenci Val bywają niezmiennie dziwni, a i zdarzyło jej się wpaść na swojego byłego męża oraz zapoznać się z Instagramem. Z kolei problemy, z jakim próbują się zmierzyć Alex i Laura, sprawiły, że tych dwoje bardzo dużo czasu spędza w duecie – co jest naprawdę fantastyczne. Zarówno wizytę w szkole jogi, jak i jednoodcinkowy epizod z domową edukacją z Aleksem w roli nauczyciela oglądało się z wielką przyjemnością. Początkowo zaskoczyło także napchanie do lodówki całych ton zdrowego jedzenia. Na szczęście jednak całe to zielsko przetrwało tam raptem odcinek, a bardzo szybko wróciły do łask normalne śniadania.

I w czasie oglądania tych odcinków bardzo mocno się odczuwa, w jak naturalny sposób rozgrywają się poszczególne wydarzenia. Jak niewiele trzeba, skoro naszych już bohaterów znamy i lubimy, i to nawet jeśli dalej wpadają im do głów głupie pomysły (a wpadają), żeby wręcz przykleić widza do ekranu. W tej pierwszej godzinie nie było zbyt wielu rzeczy do tłumaczenia, a dzięki temu znalazło się trochę czasu np. na lepsze poznanie Leona (Nyasha Hatendi). Na marginesie, każdy relatywnie zdrowy lub nie człowiek powinien mieć takiego Leona w swoim życiu. Zresztą, chyba moim ulubionym momentem w "Phase 3" jest jego spotkanie z Val w kawiarni i sposób, w jaki zaczyna się jej skarżyć właśnie na fazę nr 3 w wykonaniu jej brata…

Jak widać powyżej początek 2. sezonu "Casual" sprawia, że bardzo szybko wpada się w przypominanie poszczególnych scen, szukanie detali, przypatrywanie się reakcjom postaci. Co więcej, do niektórych scen wciąż się wraca. Zanim więc raz jeszcze zacznę wyliczać najlepsze fragmenty (kanapa w korytarzu!), kilka słów podsumowania. Komediodramat Hulu to wciąż bardzo dobrze napisany, przemyślany i świetnie zagrany serial, w którym twórcy, poniekąd w przeciwieństwie do bohaterów, dokładnie wiedzą, czego chcą. Póki tak będzie, nie ma innej możliwości – to musi działać i musi być dobre.

Wracając więc do kanapy w korytarzu…