"Suburgatory" (1×22): Gdzie absurd goni absurd

"Suburgatory" od pierwszych chwil zachwyciło mnie odgrzaniem stereotypów na temat przedmieść i podkręceniem ich do granic niemożliwości. Klimat tego serialu przypomina trochę "Żony ze Stepford" i atmosferę pierwszych sezonów "Gotowych na wszystko". Ogółem, wszystkie 22 odcinki oglądało się wesoło i przyjemnie, choć mam poczucie, że coś z tego, co polubiłam w "Suburgatory" najbardziej, umknęło. Może chodzi o rozluźnienie relacji George – Tessa, a może o przeniesienie środka ciężkości na świat dorosłych i ich problemy.

Jednak nie jest źle. W finałowym epizodzie, zatytułowanym "Motherload", było mnóstwo absurdalnych sytuacji, które są kręgosłupem serialu.

Razem z Noah zachwyciłam się pomysłem jego żony na dziecięcy pokoik. Kołyska otoczona kłami, ściany wytapetowane skórami węży, no i tematyczny baby shower. Ze szczególnie uroczymi "zwierzętami", które trzeba było zagonić do klatki, by nie przeszkadzały gościom. No i z zapowiedzią braci Cohen jako reżyserów narodzin dziecka Wernerów. Bajecznie!

Scenarzyści postarali się, by podkreślić wyjątkowość statusu matki w miasteczku. W Chatswin nie jest to tylko rola społeczna, ale centralna pozycja, wokół której koncentruje się życie. To matki kierują społecznością i wyznaczają role, w jakie mogą wchodzić pozostali bohaterowie. Króluje tu rzecz jasna Sheila, co zresztą doskonale podkreśliła jej wygrana w wyścigu i wcześniejsza scena w srebrnej karocy.

Zresztą każda mama jest w Chatswin "najważniejsza" i to niezależnie od tego, czy jest mamą-cyborgiem jak Sheila, czy ślepą na wady dziecka mamą jak Dallas czy zimną matką–robotem jak Jill. Wyjątkowość relacji z matką odczuwa też Tessa, która w końcu pozwoliła sobie na zwerbalizowaną tęsknotę za rodzicielką.

Mniej więcej wiemy, czego się spodziewać w 2. serii. Ważną rolę na pewno odegra babcia Tessy, którą dziewczyna postrzega jako drogę ucieczki z suburbiów. Dallas coraz wyraźniej dostrzega swoje uczucie do George'a, możemy więc liczyć na rozwój akcji pomiędzy tym dwojgiem. Trudno powiedzieć co stanie się z graną przez Alicię Silverstone Eden. Być może, po kulminacji szaleństw w ostatnim odcinku, będzie chciała porwać dziecko Wernerom, by nie zostało zepsute przez diabelskie Chatswin?

Jakkolwiek nie zostaną poprowadzone te wątki, na "Suburgatory" będę czekać. Nie będę tęsknić, bo to jeden z tych seriali, gdzie odcinek nie pozostawia niedosytu i człowiek nie gryzie palców w oczekiwaniu na kolejne epizody. Ale jesienią na pewno będzie przyjemnie wrócić do zieloniutkich trawników, przesyconych kolorów i słonecznych ulic, gdzie absurd goni absurd.