"The Finder" (1×07): Ludzka wyszukiwarka

Floryda słynie nie tylko ze słońca, aligatorów i bagien. Ma również inne wady, a wśród nich sezon, w którym nad półwyspem przewijają się huragany, tornada i inne porywiste wiatry. Co by nie mówić, zimny klimat oferuje nam przynajmniej znaczące zminimalizowanie takich "przyjemności". Ale bohaterowie "The Finder" podchodzą do tego z całkowitym spokojem, bo to dla nich przecież rzecz tak normalna jak dla nas deszcz w lipcu czy śnieg w grudniu.

Co prawda, nieco to utrudnia życie Willi (Maddie Hasson), której kuratorka zostaje uwięziona przez nadchodzący sztorm w knajpie na krańcu Ziemi. I to akurat w momencie, w którym Walter (Geoff Stults) wpada na pomysł, że odnajdzie zaginioną właśnie nastolatkę, o której zaginięciu dowiaduje się z lokalnej TV. Mina pani kurator gdy Walter wychodzi z trudem przez drzwi – bezcenna.

Ale nie to jest najciekawsze, tylko to, co w "The Finder" zawsze jest interesujące – proces szukania. Tym razem Walter wspiera się "ludzkim internetem" vel "ludzką wyszukiwarką". Wszyscy woleliby się raczej posłużyć internetem, ale wskutek zewnętrznych okoliczności wystąpił 20. stopień zasilania i trzeba było wrócić do bardziej tradycyjnych rozwiązań. Nie mniej szybkich i nie mniej skutecznych od internetu.

To co, moim zdaniem, stanowi o sile tego odcinka, to nienachalny morał. Choć w sumie jest podawany łopatologicznie (zwróćcie uwagę na dialog o tym, co znaczą "friends" na portalach społecznościowych), to jednak nie ma się wrażenia takiego jak w czasie oglądania filmów Disneya, że oto jestem idiotą, któremu wszystko trzeba powoli i dosadnie tłumaczyć jakbym był opóźniony w rozwoju. Dzięki czemu jest to o wiele bardziej skuteczne i znacznie przyjemniejsze w odbiorze.

I za to właśnie "The Finder" lubię. Za to, że jest przyjemną bajeczką, którą bardzo dobrze się ogląda. Nawet wtedy gdy nie ma w niej słońca. Z niecierpliwością będę więc czekał na 6 kwietnia, kiedy "The Finder ma wrócić z kolejnymi odcinkami.