"Long Story Short" ma wszystko, by zostać serialem równie kultowym co "BoJack Horseman" – recenzja

Aż trudno uwierzyć, że "BoJacka Horsemana" pożegnaliśmy już pięć lat temu. I choć jego twórca, Raphael Bob-Waksberg, od tego czasu angażował się w inne projekty – współtworzył "Undone" na Prime Video oraz był jednym z producentów i scenarzystów serialu "Tuca & Bertie", przedwcześnie skasowanego przez Netfliksa i przejętego później przez Adult Swim – to nic nie było w pełni w stanie zrekompensować nam straty, jaką było odejście człowieka-konia.

Long Story Short – o czym jest serial Netfliksa?

Od czasu finałowego sezonu żaden inny serial animowany nie był w stanie dorównać mu poziomem, choć oczywiście kilka ambitnych prób było, także na Netfliksie. Żadna produkcja nie potrafiła jednak powtórzyć unikatowego stylu "BoJacka Horsemana", gdzie poważna tematyka – alkoholizm, depresja czy traumy z dzieciństwa – w tak naturalny sposób mieszała się z czystym absurdem i wariactwem. Być może jednak czas żałoby właśnie minął, bo oto na horyzoncie pojawił się godny następca. "Long Story Short", czyli najnowsza produkcja Boba-Waksberga, również trafiła na Netfliksa i wydaje się, że to właśnie ona ma największe szanse, by wypełnić pustkę po "BoJacku".

Produkcja już otrzymała zamówienie na 2. sezon (choć niedawny przykład serialu "Dexter: Grzech pierworodny" pokazuje, że nie musi to mieć żadnego znaczenia), co może świadczyć o tym, że Netflix wierzy w jej sukces – jeśli nie komercyjny, to przynajmniej artystyczny. Z drugiej strony serial nie mógł liczyć na specjalną promocję – krytykom spoza USA nie udostępniono nawet przedpremierowo odcinków do recenzji – przez co w Polsce po kilku dniach od premiery wciąż nie trafił do serialowego top 10 na tej platformie.

A o czym w ogóle jest serial? "Long Story Short" to historia żydowskiej rodziny z amerykańskiej klasy średniej, której losy poznajemy w porządku zdecydowanie niechronologicznym. Fabuła skupia się na trójce rodzeństwa, najstarszym Avim (Ben Feldman, "Superstore"), środkowej Shirze (Abbi Jacobson, "Broad City") i najmłodszym Yoshim (Max Greenfield, "New Girl"), których możemy obserwować w różnych momentach ich życia – wyraźnie podkreślając istotny wpływ apodyktycznej i często niedostępnej matki (Lisa Edelstein, "Doktor House") oraz religijnego wychowania.

Long Story Short to świetna historia o zwykłych ludziach

Już sam ten krótki opis sugeruje, że "Long Story Short" nie zamierza być zwykłą kopią "BoJacka Horsemana", i faktycznie nią nie jest. Serial idzie własną drogą i choć oczywiście możemy znaleźć w nim pewne podobne elementy – chociażby styl animacji – to nie ogląda się za siebie, mając swój własny sposób na opowiadanie historii. Seans tych dziesięciu odcinków, które składają się na 1. sezon, jest jak zaglądanie do pudła z rodzinnymi zdjęciami, w którym fotografie są nieuporządkowane, a my dzięki nim powoli układamy puzzle rodzinnej historii.

Choć nie brakuje tu elementów zwyczajnie absurdalnych czy wręcz surrealistycznych, jak chociażby wątek Yoshiego i jego materaców w tubie czy szkoły opanowanej przez wilki, to jednak "Long Story Short" mocno trzyma się ziemi i w żaden sposób nie chce przyćmiewać treści formą. Mniej tu popisów natury formalnej niż w "BoJacku" i dobrze, bo choć tam sprawdziły się one doskonale, to mam wrażenie, że tutaj mogłyby jedynie przyćmić całą historię. A ta jest na tyle angażująca, że naprawdę nie potrzebuje żadnych wielkich wspomagaczy.

Bo to właśnie scenariusz jest zdecydowanie najmocniejszą stroną "Long Story Short" – ta z pozoru zwykła historia potrafi naprawdę chwycić za serce. Bohaterowie są tutaj zwyczajnymi ludźmi walczącymi ze swoimi traumami z przeszłości i małymi demonami, które siedzą w każdym z nas. Czasem będą nas irytować, czasem wzbudzać sympatię i współczucie, ale nigdy nie będą nam obojętni. Relacje rodzinne napędzają ten serial, bo zarówno między rodzeństwem, jak i na linii dzieci – rodzice (zwłaszcza matka) będzie działo się naprawdę wiele.

Long Story Short – czy warto oglądać serial Netfliksa?

Być może na początku, ze względu na nielinearny sposób opowiadania historii, serial będzie wydawał się nieco chaotyczny, ale z czasem zorientujemy się, że w tym chaosie jest metoda. W najlepszy sposób wyjaśnia to monolog Aviego, który w pierwszym odcinku – lecąc na bar micwę swojego brata – tłumaczy swojej dziewczynie Jen (Angelique Cabral, "Undone") tekst piosenki Paula Simona. To magia czasu, jednego dnia się rodzisz, kolejnego wyprowadzasz z domu i bierzesz ślub. I właśnie z taką magią czasu mamy do czynienia w "Long Story Short", gdzie przeskakujemy między bar micwami, pogrzebami, narodzinami, zbliżeniami i rozstaniami, a twórcy w czasem prosty, ale niesamowicie dobitny sposób potrafią pokazać, że życie płynie szybko i to często nie z nurtem, który sobie wymarzyliśmy.

Serialowy świat bardzo mocno będzie przypominał naszą codzienność – poza momentami, gdy Bob-Waksberg postanowi ją nieco ubarwić – a bohaterowie będą mierzyli się z tematami, z którymi muszą lub musieli mierzyć się także widzowie. Serial będzie wydawał się szczególnie aktualny wtedy, gdy będzie poruszał wątki związane z covidem, ale nie tylko. Rzesza widzów może przecież utożsamiać się z takimi wątkami jak konserwatywne wychowanie czy skomplikowane relacje z rodzicami, a przy okazji wielokrotnie przekona się, że to, co na pierwszy rzut oka zdaje się być życiowym dramatem, zdaniem twórców wcale nie musi nim być. Faktycznie, Bob-Waksberg i scenarzyści serialu często szukają pozytywów i widzą światło tam, gdzie na pozór go nie widać.

A przy okazji, ze względu na formułę serialu, potrafią bawić się oczekiwaniami widzów – jeśli nie raz przyjdzie wam do głowy pytanie "Ciekawe, co zdarzyło się dalej?", liczcie się z tym, że nie uzyskacie odpowiedzi tak szybko. "Long Story Short" kolejne elementy rodzinnego obrazu odsłania powoli, czasem jakby od niechcenia – jak np. wtedy, gdy z ust jednej z postaci dowiadujemy się o śmierci innego członka rodziny. I choć serial kręci się wokół żydowskiej rodziny i często porusza tematy, które dla nas, osób z kraju katolickiego, nie zawsze muszą być oczywiste czy nawet zrozumiałe, nie ma to wielkiego znaczenia. Finalnie to po prostu opowieść o rodzinie i świetny komediodramat, którym jego twórca kolejny raz udowadnia, że o życiu potrafi mówić jak mało kto.

Long Story Short jest dostępne w serwisie Netflix