"The Night Shift" (1×07-08): Było całkiem miło

Dwuodcinkowy finał sezonu "The Night Shift" przyjemnie mnie zaskoczył, tak jak i cały serial. Nie ma tu mowy o jakichś fajerwerkach, ale to solidna robota. Perypetie nocnej zmiany w San Antonio Memorial oglądało się po prostu dobrze. Można było się nawet do pewnego stopnia zżyć z postaciami, choć przyznam, że chwilami denerwowała sztuczność wątków czy z lekka papierowy rys psychologiczny. Ale i tak wyszło całkiem, całkiem, bo finał trzymał w napięciu i nie zawierał specjalnych dłużyzn. Podobał mi się zwłaszcza Freddy Rodriguez w roli upierdliwego menedżera szpitala, który z papierowej postaci dość sprawnie zrobił kogoś więcej.

W finale dużo się działo – mieliśmy SWAT na ostrym dyżurze, śmierć wyrazistej czwarto-, no trzecioplanowej postaci i zagrożenie życia jednego z lepiej zagranych bohaterów z pierwszego planu. Topher (bardzo fajnie grający Ken Leung) na szczęście przeżył, a ta sytuacja stała się zapalnikiem dla wyznań głównego bohatera, TC (przyzwoity Eoin Macken). Wszystko było do bólu przewidywalne, ale nieźle zagrane i poprowadzone w przyjemny sposób. Bardzo dobrze wypadł poważny dylemat moralny – jak podejść do ratowania mordercy, który chwilę wcześniej mierzył do ciebie z pistoletu, zabił kolegę, a drugiego ciężko ranił. Jordan (Jill Flint) nie tak całkiem wybrnęła z tej sytuacji z czystym sumieniem.

Bo trzeba przyznać, że "The Night Shift" ogląda się dobrze. W miarę ciekawe przypadki medyczne, stosowna liczba śmierci na oddziale, wzruszeń i innych tego typu niezbędników w medserialu. Do tego dostaliśmy w miarę wiarygodne postacie, również te drugoplanowe. Nie było nadmiernego rozwodzenia się nad problemami psychicznymi głównego bohatera. To pozwoliło przełknąć fakt, że ktoś mógłby dopuścić do pracy lekarza z tak ciężkim PTSD, że aż chwilami tracił on kontakt z rzeczywistością.

Przyznam szczerze, że nawet czekam na drugi sezon "Nocnej zmiany", bo choć cliffhangera dla mnie specjalnego nie było (tak wiem, załamanie nerwowe głównego bohatera i potencjalny rozpad związku jego byłej wciąż ukochanej to jest cliffhanger, ale jakiś taki… słaby), to jednak chciałbym wiedzieć co będzie dalej z ekipą San Antonio Memorial. Po prostu są… bezpretensjonalni. I to jest właśnie najlepsze.